Filozofia
Korzenie tajskiego masażu są głęboko związane z wartościami kultury buddyjskiej. Stąd w pewnym
stopniu jego duchowy charakter. Jest on formą medytacji i praktyką dawania. Przed przystąpieniem
do pracy praktykujący stosują krótką koncentrację używając mantry - modlitwy do Ojca Doktora
Shivago wypowiadana ze złożonymi dłońmi. Praktyka ta nosi nazwę Wai Khru i nie ma charakteru
religijnego, jest formą wyrażenia wdzięczności i szacunku wobec tradycji oraz przygotowaniem
mentalnym i energetycznym do wykonywania masażu. „Rozgrzej serce i rozgrzej dłonie” – tak jest
rozumiany sens tej praktyki. Praktykujący powinien oczyścić serce i umysł, pozostając w uważnym,
lecz zrelaksowanym stanie.
Istotą praktyki NUAD BO-RARN jest
współczucie
. Ma to odniesienie do kultywowanych w buddyzmie
„Czterech Świętych Stanów Umysłu”: miłości, współczucia, radości i równości. Niezmierzona
miłość to życzenie wszystkim żywym istotom szczęścia, niezmierzone współczucie to życzenie
uwolnienia od cierpienia wszystkich istot, niezmierzona radość to cieszenie się szczęściem innych a
niezmierzona równość to postawa bycia wolnym od stronniczości i uprzedzeń.
Dziewięć zasad Tajskiego Masażu NUAD BO-RARN i Cztery Święte Stany Umysłu stanowią
podstawę etyczną i duchową dla praktykujących, nie ograniczając ich swobody ani nie narzucając
określonego światopoglądu. Ich esencja może być praktykowana w kontekście każdej kultury, wiary i
warunków społecznych.